Krijg jij ook altijd te horen dat je zo sterk bent? Opmerkingen zoals ‘wauw, jij weet zo goed wat je wil, ik wilde dat ik dat ook kon’. Of ‘jij bent een echte doorzetter’. Of de opmerking die mijn moeder tegen haar meelevende vriendinnen maakte toen ik kanker had en mijn broer tegelijkertijd met een depressie worstelde: ‘om Jantine maak ik me geen zorgen, die is zo sterk, die komt er wel’. Slik, die kwam aan! Mooi dat mensen je als krachtige vrouw zien, maar zo voel je het zelf lang niet altijd. Toch? Ik tenminste niet.

Ongemakkelijk

Sterker nog, ik voelde me er ongemakkelijk onder. Alsof het niet over mij ging. Alsof er geen ruimte meer was om ook mijn andere kant te laten zien. De kant die helemaal niet zo sterk was. De kwetsbare, warrige, onzekere kant. De kant met het rafelrandje en het rouwrandje. De donkere kant, mijn schaduwkant. De angst dat ik er níet zou komen. De boosheid op de onrechtvaardigheid van het leven waarmee ik worstelde. Nee, zo sterk was (en ben 🙂 ) ik helemaal niet!

Muurtje

Maar zo zien anderen het wel. Met het gevolg dat ik me ook zo ging gedragen. Ik deed alleen nog maar sterk, en moedig, en dapper. Ik ging op volle kracht vooruit, liet me nooit kisten, zat niet bij de pakken neer. En daarmee bouwde ik een muurtje om me heen, een krachtig muurtje waarmee ik alles buiten hield wat naar zacht en kwetsbaar riekte. Het was eenzaam achter dat muurtje. En het was ook een heel afstandelijk muurtje. Tussen mij en de wereld, tussen mij en de mensen om me heen. Best gek eigenlijk. Terwijl je verlangt naar verbinding met anderen, je verhaal kwijt kunnen, een arm om je heen, bouw je zelf dat muurtje waar niemand doorheen kan breken. Een paradox van de bovenste plank!

Je echte kracht

Hoe je daar wel doorheen breekt? Door toch de moed te hebben om je kwetsbaarheid te laten zien. Te durven zeggen dat je het even niet weet, je zorgen te delen, je fouten onder ogen te zien, die dingen waar je niet zo goed en sterk in bent. Benoem ze eens hardop. Ik weet zeker dat je dat kunt, want in moedig zijn heb je al bakken ervaring opgedaan 😉 . Durf een heel klein haarscheurtje in die muur te laten ontstaan, er een heel klein beetje licht doorheen te laten schijnen. Het licht van jouw echte kracht, de kracht van je kwetsbaarheid. Dat is de ware kracht waardoor mensen zich wel aan jou kunnen verbinden.

Zacht en kwetsbaar

Mijn muurtje is een heel eind afgebroken. En weet je wat er daardoor gebeurde? Juist door met de rauwe emoties te durven zijn, met de rommel van het leven, met het imperfecte, kreeg ik ineens veel meer oog voor het kleine, het mooie en het alledaagse van het leven. Want dat is óók zacht en kwetsbaar. Omdat het zo vanzelfsprekend lijkt maar het niet is. Omdat we er zo snel aan voorbij lopen, veel te druk met sterk en krachtig zijn 😉 .

Momenten met de mensen die het allerbelangrijkst voor je zijn, momenten voor jezelf, momenten dat je ontroerd werd, een arm om je heen kreeg, iemand je bedankte. Momenten dat je even niks hoefde, even je moed en je kracht aan de kant kon schuiven. Zo’n gewoon moment, met de pan hutspot op tafel en een bakje yoghurt na. Dat dus. Voel je de kracht van dat moment? De echte kracht?

 

Ik ben heel benieuwd naar jouw verhaal over kracht en kwetsbaarheid. Wil je het met me delen? Gewoon, door een reactie achter te laten onder dit blog. Of door me een mailtje te sturen als je dat fijner vindt.

 

Wil jij een krachtige stap voor jezelf zetten? Kom dan naar mijn Doorbraaksessie

Je krijgt inzicht in de patronen die je vasthouden in sterk zijn zonder zachtheid, in maar blijven doorzetten op wilskracht. En je zet je eerste stappen om dat sterke muurtje om je heen af te breken. Met simpele, liefdevolle acties. Dat levert je helderheid, focus en rust op. En zicht op je echte kracht!

Je meldt je hier aan voor de Doorbraaksessie: http://jebruisendezelf.nl/doorbraak-expertsessie/ 

Bruisende groet,
Jantine.

P.S. Ben je geïnspireerd geraakt? Tof als je mijn blog wil delen! Dat kan via de knoppen hieronder. Dank je wel!