Gisteren had ik mijn handen vol aan drie drukke jongetjes van zeven jaar. Zeg maar gerust een stoomcursus ‘ongeleide-projectielen-in-goede-banen-leiden’! Ze stuiterden van stoeien naar spelen, van gamen naar voetballen, van bekvechten naar samen grappen maken. Mijn oren tuitten van het volume dat ze produceerden, het huis zinderde van de energie die van ze af spatte. Je kon hun jonge hersenen en lijven bijna zíen schakelen tussen ‘wat wil ík nu doen’, ‘hoe krijg ik de anderen mee met wat ik wil’ en ‘het is ook weleens fijn als een ander de leiding neemt in het spel’. Of ‘dit laat ik niet over mijn kant gaan’, ‘wiens kant kies ik’ en ‘kom ik voor mezelf op met tranen, woorden of mijn vuisten’. Ook een mooie: ‘ik wil de beste zijn’, ‘ik gun mijn vrienden de eer’ en ‘samen spelen is belangrijker dan winnen’. Ik heb het allemaal voorbij zien komen. Prachtig en helemaal passend bij de onstuimige ontwikkeling waar de jongens middenin zitten.
Innerlijk leiderschap
Jezelf laten gelden of gaan voor kameraadschap. Samen stralen of een ander het podium gunnen. Groeien uit je comfortzone of veilig klein blijven. Steeds twee kanten van dezelfde medaille: innerlijk leiderschap. Hoe zit dat eigenlijk bij jou? Laat jij het ongeleide projectiel in jezelf nog weleens los? Helemaal open voor ontwikkeling, uitdaging, leren en groeien? Of ben jij uit-ontwikkeld en uitgeleerd? Ken jij jezelf ten volle, weet je wat je kunt en wilt, en neem je verantwoordelijkheid voor je keuzes? Want dat is wat innerlijk leiderschap voor mij betekent; de leiding nemen vanuit al je kwaliteiten en eigenschappen, met oog voor je blinde vlekken, respect voor je grenzen, je normen en waarden als richtsnoer, reflectie op je denken en doen, open voor nieuwe inzichten. In je eigen leven en werk, en evenzogoed in het leiding geven aan anderen.
Herken jij het ‘ongeleide projectiel’ in jezelf?
Nu heb ik een gewetensvraag aan je. Ken jij je innerlijk leider? Ben je er goed mee bevriend en luister je naar zijn of haar adviezen? Of moet hij of zij hard en lang roepen om je aandacht, heb je je innerlijk leider eigenlijk al te lang genegeerd? Ik weet dat je het liefst hard ja zegt op mijn eerste vraag, maar diep in je hart weet dat het schoorvoetend ja moet zijn op de laatste vraag. Dat ook jij een ‘ongeleid projectiel’ bent. Misschien niet zo stuiterend en ongebreideld als mijn zevenjarige zoon en zijn vriendjes. Maar wel net zo zoekend naar wie je in wezen bent, waar je voor staat, wat je echt wil en hoe je je kwaliteiten kunt inzetten om daar te komen. Klinkt dat nog wat wollig? Het wordt je vast duidelijker met de volgende 3 aanwijzingen dat je ‘ongeleide projectiel’ aan het werk is:
- Je praat jezelf goed in plaats van een heldere keuze te maken.
Je ben al een tijdlang ontevreden over je werk of het resultaat dat je met je team neerzet. Het gaat op de automatische piloot, je staat voor je gevoel helemaal stil of de teamspirit is met geen vlammenwerper meer aan te wakkeren. Een stemmetje in je achterhoofd heeft je al meerdere keren aangespoord om het over een andere boeg te gooien, ander werk te zoeken, het gesprek met je leidinggevende of je team aan te gaan. Maar toch doe je dat niet. Omdat ‘je het zo leuk hebt met je collega’s en dat is ook veel waard’, of omdat ‘iedereen nu even heel druk is met andere prioriteiten, dan moet ik ze niet lastigvallen’, of omdat ‘mijn leidinggevende echt wel ziet wat ik waard ben, dan hoef ik niet te benoemen’. Ja, echt? Als jij geen heldere keuze maakt, als jij niet uitspreekt waar je naartoe wil, wordt het voor je omgeving ook niet duidelijk. En blijf je dus waar je bent! De beweging naar verandering begint bij jou en bij jouw heldere keuzes.
- Je kunt geen ‘nee’ zeggen, ook al had je je dat nog zo voorgenomen.
Belanden alle aapjes steeds op jouw schouders? Een hulpvraag van een collega, het begeleiden van een stagiaire, het oppakken van een nieuw project, spoedklusjes die echt even tussendoor ‘moeten’… Weten ze jou altijd feilloos te vinden hiervoor? En lukt het jou niet om ‘nee’ te zeggen ook al weet je dat je er niet nog een project bij kunt hebben, dat andere deadlines in gevaar komen of dat je simpelweg niet meer uren uit de dag kunt persen? Dat is nu typisch je ongeleide projectiel dat aan het stuur zit. Dat heeft geen oog voor jouw grenzen. En dat voelt zich ook wel een beetje gevleid dat jij degene bent die altijd om hulp wordt gevraagd. Tijd om je wakker te schudden: ‘ja’ zeggen tegen de wensen van een ander betekent ‘nee’ zeggen tegen jezelf! Zet je innerlijk leider aan het roer en maak de keuze om ‘ja’ tegen jezelf te zeggen. Wedden dat je er ruimte en respect van de ander voor terugkrijgt?
- Je pakt elke training, cursus en persoonlijk ontwikkelingstraject aan, maar voelt je nog steeds onvervuld en richtingloos.
Competentie- en vaardigheidstrainingen, (project)managementopleidingen, timemanagementcursussen, coachend leiderschapstrainingen, aanvullende beroepsopleidingen. Je hebt het allemaal al gedaan, maar toch blijf je met het gevoel zitten dat ze je niet hebben gebracht wat je zoekt. Hoe waardevol de inhoud van zo’n training of cursus ook is, ze zijn niets meer dan symptoombestrijding! In plaats van elders te blijven zoeken naar kennis en vaardigheden, is het tijd om stil te staan bij jezelf. Om te reflecteren op wat je echt wil, op datgene wat jij neer wil zetten in jouw leven. Dat is spannend, want het vraagt om een open en kwetsbare opstelling. Maar het is de enige manier om aan het roer van je eigen leven te gaan staan. Alleen dan komt die voldoening waar je zo naar verlangt. En geloof me, je komt dan ook tot de ontdekking dat je al lang genoeg kennis en vaardigheden in huis hebt om daar te komen waar je naar toe wil ;-).
Herken jij deze aanwijzingen? Saboteert jouw ‘ongeleide projectiel’ nog op andere manieren jouw innerlijk leiderschap? Deel je ervaringen en inzichten in het reactieveld hieronder. Ik kijk ernaar uit om van je te horen. Als dank voor je reactie ontvang je mijn CHECKLIST VOOR SUCCES, met daarin onder andere dé manier om je talenten te waarderen, en een flinke por om je mindset te leren denken vanuit verantwoordelijkheid en overvloed!
Wil je me helpen? (en nu geen ‘nee’ zeggen he ;-))
Ik werk aan een nieuw online programma over innerlijk leiderschap voor ondernemers, directeuren en managers. Met dit programma wil ik jou helpen om de innerlijk leider in jezelf te leren kennen, te ontwikkelen en te verstevigen. Zodat jij met succes aan het roer staat van je onderneming, organisatie of team. Om de inhoud van dit programma goed aan te laten sluiten bij jouw wensen en behoeften heb ik een aantal vragen voor je. Wil je me helpen door deze vragen te beantwoorden?
Ik wil je graag bedanken met een mooi cadeau!
Als dank voor het invullen van de enquête ontvang je van mij mijn splinternieuwe e-book ‘De 5 sleutels die jouw weg naar innerlijk leiderschap openen’.
Je helpt me nog meer als je de link naar de enquête (https://nl.surveymonkey.com/r/ZNFTLGC) verder wilt delen met ondernemers, directeuren, managers en andere leiders die ook graag steviger aan het roer willen staan van hun leiderschap, hun team of hun bedrijf.
Met dankbare groet,
Jantine
Sinds ik geleerd heb hoe ik ‘nee’ kan zeggen op een manier die verbindend werkt met de ander vind ik dat geen probleem meer. Ik vertel de ander waar ik ‘ja’ tegen zeg – dat helpt! Maar tip 3 raakt me wel. Ik leer heel graag, en dit leidt er soms toe dat ik altijd denk dat ik eerst moet leren/perfect zijn voor ik iets kan doen. Ik vind het geweldig dat er voor elke actie wel iemand is die het professioneel kan (een blog schrijven, doelen opstellen), alleen soms zou ik graag meer vertrouwen op mezelf, mezelf waardering geven over wat ik al WEL weet.
Ja precies Marianne! Dat eeuwige perfectionisme dat in ons zit (oftewel faalangst want dat is het in feite…) en ons zooooo tegenhoudt. Volgens mij zit dit in ons vrouwen nog meer dan in mannen. Die gaan gewoon, ik probeer dat de laatste tijd steeds meer af te kijken 😉 Niet bang zijn om te falen, maar gewoon je boodschap in de wereld zetten, ook als ‘ie naar mijn idee nog niet he-le-maal superperfect is bijgeschaafd. Maar wel altijd vanuit de reflectie en het stilstaan bij waar ik naar toe wil bewegen, want anders blijft het ongericht ergens achteraan hollen. Dank je wel voor je reactie. Groet, Jantine.
wat een prachtige omschrijving van het innerlijk leiderschap Jantine
Die omschrijving is er gekomen, mede dankzij de manier waarop jij me scherp houdt! Ook vanaf deze plaats nogmaals een groot dankjewel daarvoor, Marian.
Het is bij mij van alle 3 een beetje.
Ik heb wel de neiging om dingen en werkzaamheden lang op mijn eigen manier te blijven doen, maar het lukt me steeds beter om daar goede keuzes in te maken. En vriendelijk nee zeggen als iets niet op mijn pad ligt, heb ik ook in de afgelopen jaren geleerd.
en bij 3: ik leer heel graag. als ik iets geleerd heb en ik doe er daarna niet veel mee, ervaar ik het niet als een verkeerde beslissing. Ik heb er dan altijd wel iets aan overgehouden, in de vorm van fijne contacten of nuttige informatie. Het komt altijd wel een keer weer van pas.
ik ben nu vooral aan het uitdragen wat ik wel weet en waar ik veel ervaring heb, dus ik denk dat ik de komende jaren minder trainingen ga volgen.
Dank je wel voor je reactie, Anneke. En voor je mooie voorbeeld van innerlijk leiderschap: een duidelijke keuze voor het uitdragen van je eigen superwaardevolle kennis en ervaring, en een einde durven maken aan het blijven zoeken van kennis buiten jezelf. Go for it!
Innerlijk leiderschap, nou ik heb het ontdekt hoor. Waar ik voorheen als een ongeleid projectiel mijn leven leed. Ik weet nu hoe belangrijk het is mijn eigen leven te leiden. Ik weet ook hoe ik dat moet doen, door mijn innerlijke zelf als uitgangspunt te nemen. En hier naar te luisteren. Alleen hierdoor zet ik mezelf vrij en kan ik in vrede leven.
Wauw, krachtige woorden Marielle! Vooral de weg van ‘lijden’ naar ‘leiden’ die je van onrust brengt naar vrede. Laten we zoveel mogelijk mensen inspireren die weg te vinden, daar wordt de wereld beter en mooier van.
Ja, ik herken vooral dat ik nog moeilijk Neen kan zeggen tegen anderen. Ook betrap ik mezelf er nog af en toe op dat ik mezelf goedpraat voor zaken die ik eigenlijk zou willen vragen en aanpakken, maar dat is al veel vooruitgegaan tegenover vroeger. Ik ben ook al enorm gegroeid in mijn focus en concentratie. Met cursussen gaat het heel goed. Ik heb veel geleerd en mijn hart vaak gevolgd, maar ik kan daar nu ook wel vrede in vinden. Op een gegeven moment heb je het ook wel gevonden, mits de bereidheid om steeds bij te leren, en leerde je vertrouwen in jouw eigen wijsheid. Jouw artikel maakte me er attent op dat ik vooral nog wat kan werken aan mijn grenzen tegenover anderen. Mijn algemene score van concentratie gaat wel de goede richting uit. Dank voor jouw artikel
Dank je wel voor je uitgebreide en persoonlijke antwoord, Roos! Ja, grenzen… dat blijft een uitdaging. Een mooie vraag die mij vaak helpt om die grenzen helder te krijgen, is ‘wat tolereer ik eigenlijk?’ Daarmee draai je het om, dus niet ‘ik moet mijn grenzen afbakenen door te zeggen dat ik iets niet wil’, maar kijken naar wat je toelaat en toestaat in je leven en dan een bewuste keuze maken of je dat nog langer wil. Door vervolgens zelf ander gedrag te kiezen, geef je ook grenzen aan, daar is dan niet eens altijd een andere persoon (degene die over je grenzen heengaat bijvoorbeeld) bij nodig. Groet, Jantine.