Slik, waarom wilde ik dit ook alweer? Een blog schrijven? Omdat dat iedereen dat tegenwoordig doet? Omdat marketinggoeroes dat voorschrijven als je echt ‘connected’ wil zijn met je doelgroep? Blegh, alleen al de termen connected, marketinggoeroe en doelgroep bezorgen mij spontaan kramp. Zo ga ik het dus niet doen, brult mijn opstandige ik! Maar hoe dan wel?

Want er zit ook nog een stemmetje in mijn hoofd dat elke gelegenheid aangrijpt om mijn onzekere ik in te fluisteren dat mensen helemaal niet zitten te wachten op mijn blog. Dat alles allang gezegd is door goeroes die vele malen inspirerender, authentieker en wijzer zijn dan ik. En dat ik vanuit mijn achtergrond als marketing- en communicatieprofessional wel verdomd goed moet schrijven, anders ga ik af als een gieter. Mijn perfectionistische ik doet ook nog een flinke duit in het zakje door de lat bij alles wat ik doe vooral niet te laag te leggen. Failure is not an option, zullen we maar zeggen.

Terwijl mijn opstandige, onzekere en perfectionistische ik het uitvechten met mijn bemoedigende ik (je kunt het best, alle begin is moeilijk, lieverd) glipt mijn daadkrachtige ik er stilletjes tussenuit en begint gewoon met schrijven. Gewoon doen, het eerste stapje zetten en maar zien wat er van komt. Is dat niet zo bij alles wat je voor het eerst doet? Je eerste peuterstapjes, de eerste keer wegrijden op je nieuwe fiets zonder zijwieltjes, je eerste schooldag, je eerste zoen (alhoewel, dan is ‘maar zien wat er van komt’ misschien niet heel handig ;-)), je eerste rijles, de eerste keer op jezelf wonen, je eerste baan, je eerste relatie, beginnen aan een gezin, starten met je eigen bedrijf. Wauw, dat klinkt allemaal heel bekend. Ik heb eigenlijk heel veel ervaring met ‘eerste keren’. En er is uit al die eerste keren best heel veel goeds voortgekomen. Toegegeven, er zaten ook wat valse starts tussen, maar gelukkig geeft het leven je altijd weer een herkansing. Dus zit ik hier nu trots te wezen op mijn eerste blog. De kop is eraf, de teerling is geworpen, one down, many more to come!

Wat hebben jouw ‘eerste keren’ je opgeleverd? En door welke onzekerheden moest je heen om te starten? Ik vind het leuk om van je te horen.

Groet, Jantine.

O ja, wij hebben nu voor de eerste keer een moestuin(tje), dankzij een zekere supermarktketen uit Zaandam en zoonlief die het ‘gewoon ging doen’. Maar eens zien wat er van komt… ik hou je op de hoogte!