‘Je moet het gewoon loslaten!’ Hoe vaak heb je deze te horen gekregen? Elke keer als je:

  • piekert over een opmerking die iemand maakte, want wat bedoelde ze nou eigenlijk, en ze had het vast over jou!
  • je zorgen maakt over iets, iemand of de toestand in de wereld…
  • je overweldigt voelt door de dagelijkse opgave om werken, zorgen en regelen voor elkaar te boksen.
  • twijfelt of je het allemaal wel goed doet.
  • je afvraagt wanneer ze erachter komen dat je maar wat aanmoddert, dat je helemaal niet die alleskunner bent waar iedereen je voor aanziet. Die alleskunner thuis, op je werk, voor je familie, voor je vriendinnen, op de school of de clubjes van je kinderen…
  • het gevoel hebt dat je het allemaal net niet onder controle hebt en je angstvallig zit te wachten op het moment dat je zorgvuldig opgebouwde kaartenhuis in elkaar stort.
  • in gedachten dat ene belangrijke project voor de zoveelste keer door je hoofd laat gaan, bang dat je een cruciaal detail hebt gemist. En wat zullen ‘ze’ daar wel niet van zeggen?

 

Loslaten…

Ja, makkelijk gezegd. Maar hoe dan? Hoe kan het toch dat het al die anderen lukt om gedachten, zorgen, opmerkingen en gebeurtenissen zomaar van zich af te laten glijden? En wat doe jij verkeerd als dat jou niet lukt?

Nou, helemaal niks! Je doet niks verkeerd. Je zoekt het alleen op de verkeerde plek… Loslaten klinkt aanlokkelijk, maar is in feite hard werken. Het is afscheid nemen, het is niet meer omkijken, het is je rug toekeren naar gedachten en emoties die je elke keer op je snufferd doen gaan. Het is veel meer dan simpelweg je gebalde vuisten openen en alles laten vallen wat je daarin vastgeklemd hield. Soms lukt het ook gewoon niet om die vuisten te openen, hoe hard je het ook probeert. Je voelt wat ik bedoel, hè?

 

Toelaten

Wat nou als je NIET los hoeft te laten. Maar dat je mag TOE-laten. Toelaten. Dat je niet hoeft weg te duwen, maar alles er gewoon kunt laten ZIJN. Die zorgen, die onzekerheid, je hoofd vol gedachten, al die grote en kleine dingen om je druk over te maken. Hoe zou het zijn als je dat er allemaal kunt laten zijn. En ernaar kunt kijken, het kunt registeren. Gewoon zoals het is. Zonder oordeel. Zonder het te willen veranderen. En zonder er door meegesleept te worden. Ja, ook de gevoelens en emoties die erbij horen. Laat ze toe, geef ze ruimte, laat ze door je heen stromen zonder erin te blijven hangen. Dat is toelaten. Het begint met jouw bereidheid om toe te laten. Ben jij er klaar voor? Ben jij bereid om op zijn minst een heel klein, ieniemienie beginnetje te maken met toelaten? Geweldig!

 

Ik weet niet hoe met jou zit, maar mij geeft toelaten zoveel opluchting en ruimte! In mijn hoofd, in mijn lijf, in mijn gevoel. Letterlijk en figuurlijk ademruimte. Hoe is dat voor jou? Wil je het ook eens proberen, dat toelaten? Ik ben heel benieuwd wat je ervan vindt. Laat je het me weten in een reactie hieronder dit blog? Daar ben ik je dankbaar voor!

 

Ben jij bereid om toe te laten?

Haal jij veel inzichten, herkenning en bevestiging uit mijn blogs, en heb jij er behoefte aan om een volgende stap te zetten? Wil jij uitzoeken hoe jij bij jezelf kunt blijven door toe te laten wat er is zonder door je gedachten, emoties en gebeurtenissen meegesleept te worden?

Laten we dan eens praten. Stuur me een mailtje (jantine@jebruisendezelf.nl) of bel me (06-42549554) om een telefonische afspraak te plannen. Je bent welkom en je verhaal is veilig bij mij.

Je kunt je ook aanmelden voor mijn Doorbraaksessie: http://jebruisendezelf.nl/doorbraak-expertsessie/

Shine bright, make a difference!

Bruisende groet,
Jantine.

 

P.S. Ben je geïnspireerd geraakt? Tof als je mijn blog wil delen! Dat kan via de knoppen hieronder. Dank je wel!